nalgunhas ocasións estou en sen estar. como cando ocupo dúas camas á vez no xeral cíes e no meixoeiro de vigo. nesas noites de lixivia, escoito, desmedida, a voz de a.:
non sandaches este ventre
e agora estou estrada na area.
agardando as túas falanxes,
resgando cada himen dos posibles,
sorbendo as buguinas co ollar.
eu, dende que me peneiras,son faneca brava.
Sem comentários:
Enviar um comentário