18.7.06

querido diario

ola,

onte á tarde seguiamos coa calor. as ventás estaban abertas pero non pasaba o aire. tiña a música baixiña (jorge drexler en bucle, todas temos un mal día) mentres me depilaba con certa desidia. só tiña posta unha camiseta de tiras azul clara e unhas bragas brancas, non moi pequenas. o sofá abáfame, así que opto por apoiarme contra o cristal, no chan. hai algo de pó. cando remato -máis mal que ben, a verdade- tento ler o xornal, o de santiago rey -ou era o de polanco?- e non paso do líbano. na neveira atopo xeo para un café.

hai tempo que non me chamas. sei onde estás, cómo non sabelo? xa pasou o momento de queimar as fotografías, cousa que non fixen, e de meter os pendentes que me regalaches nunha caixa de zapatos no armario da habitación na que nunca se entra. o outro día lin un teu artigo sobre o filósofo francés de langres. non me preguntes detalles, lía e lía e os ollos caían no teu nome impreso no papel. busquei logo unha mensaxe secreta lendo as palabras impares. imposible: ideas, padre, darwin, evolucionista, moral, belleza. recoñezo que o recortei, como faciamos antes, e o gardei na carpeta de cartón que leva o teu nome escrito con rotulador negro.

lembro o día que che dixen que te quería por última vez. foi pouco antes de que me pillaras xa sabes cómo e con quen. aconteceu ó sair do médico, da revisión periódica, chovía:
- ring, ring
- sempre chamas no momento preciso
- ola
- ola
- está todo no seu sitio?
- parece que si
- ben
- si, aínda me vas ter que aguantar unha temporada
- ...
- onde estás?
- no lidl. acabo de sair do traballo. xa sabes, chocolate
- tráeme do que ten pasas
- aggh
- ti tráemo, tonto
- vale, vale, é o teu corpo
- non. sabes que é teu. completamente
- terás todas as pasas do mundo
- ámote
- 100%?
- vou dar un paseo

hoxe á tarde baixarei á praia. meterei o corpo no mar semiespido, cuberto a tramos por algas e ventos. cando volva sobre a toalla e vexa que no teléfono non hai ningún sms teu (f. mandará unha ducia, é inevitable, ben o coñeces) imaxinarei que choro sobre a area quente do atlántico.

Sem comentários: