Hai mulleres, e non son poucas, que saben correrse unha e outra e outra e outra e... vez, que saben liberar os resortes do gozo. Só fai falta que saiban da súa capacidade e do seu poder, que desprezen concepcións herdadas e mitos da sexualidade "politicamente correcta", e que teñan un/unha amante xeneroso e capacitado, que sexa quen de gozar vendo gozar.
Correrse para moitas mulleres é un (case) eterno paseo polo goce.
De todolos xeitos agoiroche un venturoso porvir como maesro de amadores na futura escola de artes amatorias aplicadas que , co mecenato do meu condado, se esta a piques de aperturar no meu pazo.
Tranquilo, amigo Caravel, non te sintas ofendido, que non cuestionei ningún dos teus dotes amatorios, no que entra esa especialidade, tan peculiar e única, de acender mistos coa pirola.
Queridos, ademais de ler cada post do presente blog de xeito compulsivo, tedes -fóra da pantalla- unha mínima vida sexual? Tampouco deixarei de durmir ao non atopar resposta posible, mais posúo unha curiosidade limitada, qué lle imos facer.
Esta "eu mesma" que nos di compulsivos e non sei cantas cousas máis, é un pouco limitada de entendeiras: é incapaz de entender a brincadeira erótico-lúdico-festiva que nos traemos aquí. De que porque nos prace deixar voar a imaxinación (moita ou pouca, boa ou mala, intelixente ou burra, pesada ou lixeira) e colocar comentarios e ocurrencias varias, resulta que xa ditamina que somos uns compulsivos reprimidos carentes de vida sexual.
Mire vostede, señorita Rotemayer: sómoslle xente tan (a)normal como calquera, non confunda as persoas cos personaxes e faga un esforzo por entender os termos do xogo que aquí se xoga.
Se vostede é unha persoa (quizais amargada e insatisfeita da vida?) con vocación de puritana censora de actitudes alleas, recoméndolle que se busque un xeito de satisfación moito máis gratificante que o de soltar mala baba. E non vou ser eu (supoño que ti tampouco, amigo Caravel) quen a satisfaga: follar con vostede (aínda que sexa virtualmente) debe ser unha experiencia semellante á de estar anestesiado nun quirófano a punto de ser fendido polo bisturí. Vostede non mola, señorita Rotemayer. A Dona deste Blog si.
A nós, hoxe por hoxe, fainos graza colaborar aquí e escribir o que se nos ocurra. Cando descansamos doutros traballos máis pesados no ordenador, e para relaxarnos, botamos aquí breves olladas por ver se hai novas, e soltamos o que nos cadre, por pura brincadeira erótico-lúdico-festiva, por puro e momentáneo relax. Simplemente, xogamos ás damas coa Dama, e ela déixanos… de momento.
hoxe toca facer exercicio
10 comentários:
Exercicio
que te levanta, exercicio
que te tira,
exercicio
que te desterra
á amar
á nai Terra.
Este domingo polo serán, érgueste da cama despois de facer tanto exercicio.
Escocida, cansa pero satisfeita, diríxeste á ducha, onde te limpas dos últimos redutos de seme e vaselina.
A auga quente tonifica, logo úntaste de crema hidratante, tomas unha infusión de té vermello con galletas, poste o pixama e acóchaste ante a tele.
El xa se foi. Hai xa media hora que o despediches cun bico de "quizais noutra ocasión quedemos".
pena que correrse non sexa pasearse.
Duraría máis .
Amigo Caravel:
Hai mulleres, e non son poucas, que saben correrse unha e outra e outra e outra e... vez, que saben liberar os resortes do gozo.
Só fai falta que saiban da súa capacidade e do seu poder, que desprezen concepcións herdadas e mitos da sexualidade "politicamente correcta", e que teñan un/unha amante xeneroso e capacitado, que sexa quen de gozar vendo gozar.
Correrse para moitas mulleres é un (case) eterno paseo polo goce.
Amigo D. Rigoberto:
Só Brincaba coas palabras.
De todolos xeitos agoiroche un venturoso porvir como maesro de amadores na futura escola de artes amatorias aplicadas que , co mecenato do meu condado, se esta a piques de aperturar no meu pazo.
por certo:
¿Saberías acender un misto coa pirola?.
Tranquilo, amigo Caravel, non te sintas ofendido, que non cuestionei ningún dos teus dotes amatorios, no que entra esa especialidade, tan peculiar e única, de acender mistos coa pirola.
Queridos, ademais de ler cada post do presente blog de xeito compulsivo, tedes -fóra da pantalla- unha mínima vida sexual?
Tampouco deixarei de durmir ao non atopar resposta posible, mais posúo unha curiosidade limitada, qué lle imos facer.
Eu mesma
Pois si, e seguramente moita máis ca ti, que careces de imaxinación.
Ti mesma.
Checa , fala.
Amigo/a Caravel:
Esta "eu mesma" que nos di compulsivos e non sei cantas cousas máis, é un pouco limitada de entendeiras: é incapaz de entender a brincadeira erótico-lúdico-festiva que nos traemos aquí. De que porque nos prace deixar voar a imaxinación (moita ou pouca, boa ou mala, intelixente ou burra, pesada ou lixeira) e colocar comentarios e ocurrencias varias, resulta que xa ditamina que somos uns compulsivos reprimidos carentes de vida sexual.
Mire vostede, señorita Rotemayer: sómoslle xente tan (a)normal como calquera, non confunda as persoas cos personaxes e faga un esforzo por entender os termos do xogo que aquí se xoga.
Se vostede é unha persoa (quizais amargada e insatisfeita da vida?) con vocación de puritana censora de actitudes alleas, recoméndolle que se busque un xeito de satisfación moito máis gratificante que o de soltar mala baba. E non vou ser eu (supoño que ti tampouco, amigo Caravel) quen a satisfaga: follar con vostede (aínda que sexa virtualmente) debe ser unha experiencia semellante á de estar anestesiado nun quirófano a punto de ser fendido polo bisturí. Vostede non mola, señorita Rotemayer. A Dona deste Blog si.
A nós, hoxe por hoxe, fainos graza colaborar aquí e escribir o que se nos ocurra. Cando descansamos doutros traballos máis pesados no ordenador, e para relaxarnos, botamos aquí breves olladas por ver se hai novas, e soltamos o que nos cadre, por pura brincadeira erótico-lúdico-festiva, por puro e momentáneo relax. Simplemente, xogamos ás damas coa Dama, e ela déixanos… de momento.
Enviar um comentário