A esferidade non sempre é sinal de perfección e neste caso sospeito que galeguizar o artiluxio quitandolle a redondez metalica chinesa e sustiuindoa por castañas galegas gañaria en efectividade.
Quen dï castañas dÍ landras.
Por outro lado, o zume dos intimos cavorcos non casa có brilo hortera do metal.
Coido que algo maís agarimoso sería ir enzoufando eses zumes como un verniz na casca das catañas , das landras, e conservar dalgún xeito esas viscosidades como certas barras das tabernas se enriquecen polos verquidos dos múltiples licores aborcados.
Esta logo o tema da textura e do calor. A non ser que moito do goce se base no contraste entre o frío metal e calor interna (coma esas tartas xeadas que se enriquecen cando se regan con chocolate moi quente) ¿canto máis suave non sería introducir a quente textura da madeira, coa sua porosidade e arrecendo?
Pero xa digo, son lego no tema das bolas. é por enredar.
Don Rigoberto ten por costume agasallar con frecuencia, e sen ningún motivo concreto, as súas amantes: uns pendentes lixeiros de ouro branco, unha figuriña de porcelana de anticuario, unha camiseta de Custo, unha botelliña de Acqua di Parma “Iris Nobile”. Gustaba de sorprendendelas cos seus detalles calquera día e a calquera hora, mesmo enviándoos por correo certificado e urxente.
Naturalmente, tamén Don Rigoberto coida con esmero as sorpresas de contido sexual. Sen excederse, sen intimidar ou impoñer, acostuma a agasallalas con xoguetes que significasen unha nova e gratificante experiencia no goce dos sentidos. As bolas chinesas, por exemplo, son un dos seus predilectos. Sabe que sempre van ser aceptadas se son presentadas cun sentido lúdico do pracer, como un xogo en cuxas normas hai que adentrarse. Hoxe en día hai unha gran variedade, pero as que Don Rigoberto regala están compostas de catro esferas de plástico ríxido e cor dourada, unidas por un fío e ocas por dentro: nese interior catro bolas de aceiro de menor tamaño que basculan dun lado a outro. As súas amantes, curiosas, colocanse á primeira suxestión as bolas dentro da vaxina.
A sensación de sentirse plenamente repletas, o vaivén das bolas interiores nas esferas que implicaba un agradabilísimo masaxeo constante e permanente no interior do seu coño no que se van segregando máis e máis líquidos, fan que as amantes se sintan sempre predispostas a toda clase de disfrutes.
Don Rigoberto soe acompañar tales sensacións cun doce bicar de todo o corpo, acendéndoas até o extremo, e introducindo un pouco a punta da súa polla (pois máis é imposible). Folga dicir que os orgasmos flúen insistentemente e as pupilas logo logran un master no uso das bolas chinesas: en apretar ou afrouxar, en moverse ou paralizarse, en enguruñarse ou estirarse.
Un dos momentos máis extraordinarios é cando Don Rigoberto procede a extraer as bolas do interior dunhas vaxinas nas que todo son cohetes e bombas de sete estralos. Turrando lentamente do fío que colga cara o exterior, van saíndo unha a unha facendo un sonido oco, liberando o espazo que antes estivera totalmente colmado. Nese momento, nese xusto momento, invádeas un orgasmo, ou dous ou tres, de tal magnitud na escala Ritzer, que o espírito voa alucinado polo universo enteiro.
Llegamos aquí de casualidad, nos gusta mucho esta página, es muy caliente. Nosotros usamos bolas y otros artilugios y nos gusta mucho, lo pasamos muy bien y gozamos cantidad. Se lo recomendamos a todos.
Chego só a estas horas da madrugada, reviso os post, e éntrame unha especie de saudade polo que foi e xa non é. Pero quizais pode ser. Anímaste, prenda? Posme un sinal?
Pero, de momento, voume poñer un dedal. Que hai? Un Cardhu? Pode valer. Vou ler uns momentos e logo pensarei en ti (estouno a facer xa). Quizais me masturbe. Que pasa, que ten de malo?
Don Rigoberto non sempre ten compaña, non sempre logra a unha muller que lle faga caso. De feito, onde é máis eficaz é no cara a cara, onde pode desenvolver a súa agudeza mental e amosar o seu inxenio sedutor. De aí que as multitudes, as aglomeracións, non sexan o seu: sempre pode haber outros aínda máis atractivos fisicamente ca el, e o reino da apariencia posmoderna pode facer que pase desapercibido, pois o xesto, a pose, prima máis que a palabra. E Don Rigoberto desenvólvese, como un peixe na auga, coa palabra. Logo virán as sorpresas do sexo, a súa innata predisposición a compracer e agradar, por riba de todo, as súas amantes.
(corazón)
9 comentários:
Xa. Bueno.
Algunhas cuestións de deseño:
A esferidade non sempre é sinal de perfección e neste caso sospeito que galeguizar o artiluxio quitandolle a redondez metalica chinesa e sustiuindoa por castañas galegas gañaria en efectividade.
Quen dï castañas dÍ landras.
Por outro lado, o zume dos intimos cavorcos non casa có brilo hortera do metal.
Coido que algo maís agarimoso sería ir enzoufando eses zumes como un verniz na casca das catañas , das landras, e conservar dalgún xeito esas viscosidades como certas barras das tabernas se enriquecen polos verquidos dos múltiples licores aborcados.
Esta logo o tema da textura e do calor. A non ser que moito do goce se base no contraste entre o frío metal e calor interna (coma esas tartas xeadas que se enriquecen cando se regan con chocolate moi quente) ¿canto máis suave non sería introducir a quente textura da madeira, coa sua porosidade e arrecendo?
Pero xa digo, son lego no tema das bolas.
é por enredar.
DON RIGOBERTO E OS AGASALLOS
Don Rigoberto ten por costume agasallar con frecuencia, e sen ningún motivo concreto, as súas amantes: uns pendentes lixeiros de ouro branco, unha figuriña de porcelana de anticuario, unha camiseta de Custo, unha botelliña de Acqua di Parma “Iris Nobile”. Gustaba de sorprendendelas cos seus detalles calquera día e a calquera hora, mesmo enviándoos por correo certificado e urxente.
Naturalmente, tamén Don Rigoberto coida con esmero as sorpresas de contido sexual. Sen excederse, sen intimidar ou impoñer, acostuma a agasallalas con xoguetes que significasen unha nova e gratificante experiencia no goce dos sentidos. As bolas chinesas, por exemplo, son un dos seus predilectos. Sabe que sempre van ser aceptadas se son presentadas cun sentido lúdico do pracer, como un xogo en cuxas normas hai que adentrarse. Hoxe en día hai unha gran variedade, pero as que Don Rigoberto regala están compostas de catro esferas de plástico ríxido e cor dourada, unidas por un fío e ocas por dentro: nese interior catro bolas de aceiro de menor tamaño que basculan dun lado a outro. As súas amantes, curiosas, colocanse á primeira suxestión as bolas dentro da vaxina.
A sensación de sentirse plenamente repletas, o vaivén das bolas interiores nas esferas que implicaba un agradabilísimo masaxeo constante e permanente no interior do seu coño no que se van segregando máis e máis líquidos, fan que as amantes se sintan sempre predispostas a toda clase de disfrutes.
Don Rigoberto soe acompañar tales sensacións cun doce bicar de todo o corpo, acendéndoas até o extremo, e introducindo un pouco a punta da súa polla (pois máis é imposible). Folga dicir que os orgasmos flúen insistentemente e as pupilas logo logran un master no uso das bolas chinesas: en apretar ou afrouxar, en moverse ou paralizarse, en enguruñarse ou estirarse.
Un dos momentos máis extraordinarios é cando Don Rigoberto procede a extraer as bolas do interior dunhas vaxinas nas que todo son cohetes e bombas de sete estralos. Turrando lentamente do fío que colga cara o exterior, van saíndo unha a unha facendo un sonido oco, liberando o espazo que antes estivera totalmente colmado. Nese momento, nese xusto momento, invádeas un orgasmo, ou dous ou tres, de tal magnitud na escala Ritzer, que o espírito voa alucinado polo universo enteiro.
Se son tan boas voulle decir o meu noivo que me compre unhas.
Máis, máis, máis, queremos máis!
Llegamos aquí de casualidad, nos gusta mucho esta página, es muy caliente. Nosotros usamos bolas y otros artilugios y nos gusta mucho, lo pasamos muy bien y gozamos cantidad. Se lo recomendamos a todos.
Chego só a estas horas da madrugada, reviso os post, e éntrame unha especie de saudade polo que foi e xa non é.
Pero quizais pode ser. Anímaste, prenda? Posme un sinal?
Pero, de momento, voume poñer un dedal. Que hai? Un Cardhu? Pode valer. Vou ler uns momentos e logo pensarei en ti (estouno a facer xa). Quizais me masturbe. Que pasa, que ten de malo?
Non pillaches nada, eh. Mala sorte, outra vez será.
DON RIGOBERTO E A SOIDADE NA MULTITUDE
Don Rigoberto non sempre ten compaña, non sempre logra a unha muller que lle faga caso. De feito, onde é máis eficaz é no cara a cara, onde pode desenvolver a súa agudeza mental e amosar o seu inxenio sedutor. De aí que as multitudes, as aglomeracións, non sexan o seu: sempre pode haber outros aínda máis atractivos fisicamente ca el, e o reino da apariencia posmoderna pode facer que pase desapercibido, pois o xesto, a pose, prima máis que a palabra. E Don Rigoberto desenvólvese, como un peixe na auga, coa palabra. Logo virán as sorpresas do sexo, a súa innata predisposición a compracer e agradar, por riba de todo, as súas amantes.
Enviar um comentário