pensei en suicidar a palabra co fin de ano. deixarme afogar a carón do teu barco. e agora, de súpeto, doume conta de que respiro. se non estou morta, poderás seguir facéndome dano.
2 comentários:
Anónimo
disse...
Se suicidas a palabra, suicídastes ti. E se te suicidas ti, suicidámonos tamén nós.
2 comentários:
Se suicidas a palabra, suicídastes ti. E se te suicidas ti, suicidámonos tamén nós.
Sen ti, a vida non paga a pena, amor.
Pensei que non voltabas. Desde a habitación do Pazo (A última planta , e alugada) pensei en ti mentras ollaba para o vello castiñeiro da Praza.
Sr. Lanzós, coma sempre por estas datas, aconséllame prudencia. Pero comenzo o ano enleado no teu xogo.
Xurei que si aparecias te escribiria. O dano é mutuo.
Enviar um comentário