Os meus alumnos poranse ben contentos cando lles explique o do empurrón vertical de Arquimedes coa tua axuda.
Son lerdos e atouciñados coma pavos pero na súa cabeza seborreica brincan hormonas coma piollos.
Na galeria que hai fronte da miña fiestra a vella criada amolece galletas do Lidel en colacao. Sensación tenra de sofá e semen pola barriga do nugallan. Fai tanto frio...
Gústame así, toda fresca, refrescada, húmeda, humedecida. Coa pel limpa, lixeira, lisa, amorosa como o veludo. Tan só co teu propio e delicioso perfume corporal, tan ténue e poroso... Tamén todo o que ven a continuación, amor. Tamén ti, así, sempre.
Quendisfrute deste blog, que se pase por http://omarona.blogspot.com/ e que me diga se non vén a conto ler "Cantares de Sulamita", de Dalton Trevisan, do día 11 de xaneiro de 2006...
Posme impaciente. Pero eu perdónocho todo, tamén que me impacientes.
Pero implóroche que teñas perdón de nós, danos o noso pan de cada día, asómbranos coas túas imaxes, aliméntanos coa túa verba, deixa que voemos a paraísos imaxinarios.
Non non maltrates tanto. Por favor, raína ignota e intocable, ten compaixón de nós.
e tápame cunha toalla
7 comentários:
Así, así... volve á vida, volve a nós.
Taparémoste coidadosa, amorosamente coa nosa toalla... e acunarémoste con delicadeza no noso colo morno.
Os meus alumnos poranse ben contentos cando lles explique o do empurrón vertical de Arquimedes coa tua axuda.
Son lerdos e atouciñados coma pavos pero na súa cabeza seborreica brincan hormonas coma piollos.
Na galeria que hai fronte da miña fiestra a vella criada amolece galletas do Lidel en colacao. Sensación tenra de sofá e semen pola barriga do nugallan. Fai tanto frio...
Xa comezaba a sentir os medos...
Gústame así, toda fresca, refrescada, húmeda, humedecida. Coa pel limpa, lixeira, lisa, amorosa como o veludo. Tan só co teu propio e delicioso perfume corporal, tan ténue e poroso... Tamén todo o que ven a continuación, amor. Tamén ti, así, sempre.
Quendisfrute deste blog, que se pase por http://omarona.blogspot.com/ e que me diga se non vén a conto ler "Cantares de Sulamita", de Dalton Trevisan, do día 11 de xaneiro de 2006...
Ai! volves estar de nugalla e non nos escribes.
El non será que onte atopaches o que procurabas, e que hoxe, sábado, estás a disfrutalo?
Miña dona:
Posme impaciente. Pero eu perdónocho todo, tamén que me impacientes.
Pero implóroche que teñas perdón de nós, danos o noso pan de cada día, asómbranos coas túas imaxes, aliméntanos coa túa verba, deixa que voemos a paraísos imaxinarios.
Non non maltrates tanto. Por favor, raína ignota e intocable, ten compaixón de nós.
Amén.
Enviar um comentário