as non preguntas

foi onte pola tarde, nunha cafetería da rúa barcelona. si, esa do camareiro coa cabeza afeitada co que fodín mentalmente durante toda a conversa contigo. ías cunha cazadora azul e unha camiseta negra, con letras pintadas en vermello sobre lendas de amor. tomaches dous cafés por un meu. o móbil sonou dúas veces: a túa nai e unha compañeira de traballo. moviches as pestanas cando relatei o encontro da fin de semana con m. s. é curioso que te sorprenda. nós seguimos véndonos como antes, puntualmente. unha vez ó mes. e aínda nunca me dixeches cómo foi que me roubaches o mozo hai cinco anos, cando foi a primeira vez que o bicaches, cómo fixeches para sacalo da miña cama. pero, ben, convido eu.