non coñezo esta cama. este espacio entre as paredes. as sabas azuis, sen debuxo. é tan tarde e aínda non me levantei. el -sexa quen sexa- está na ducha, coa radio posta. escoito caer a auga. penso na teletransportación e nas correntes submariñas. busco a roupa interior, non está toda, ou non a vexo. teño as unllas cravadas nas pernas -aplicación práctica dos poemas de manuel rivas- e os beizos secos. os envoltorios dos condóns, o vaso de auga, o despertador e os seus números en movemento. teño que sair de aquí. fóra, o atlántico sur.
Sem comentários:
Enviar um comentário